Bbq, politie, werk en frontliner. Op z'n Australi

Zo, de eerste 5 dagen zitten er op, zoals Stefan al had geschreven in de laatste blog gaan we nu eerst naar nieuw Zeeland. De eerste dag dat we niks hadden zijn we ' s ochtends eerste boodschappen gaan doen voor de bbq van die avond. We hadden met de hele (nog aanwezige) groep afgesproken om 's avonds met z'n allen bij een publieke bbq aan het strand te gaan bbqen. 'S middags zin weonze reis naar nieuw Zeeland gaan plannen. Dus vliegreis verzetten, hostel boeken en en kiezen welke buspas we wouden. Heel zwaar werk.

'S avonds hadden we de bbq, lekker op een openbare bbq aan het stand. Ik zal nog foto's toevoegen van de burgers die Friso(1 van de twee van team Zwolle) had klaar gemaakt, HEERLIJK!! De gezelligheid van de bbq duurde natuurlijk nog tot ver na het bbqen zelf. Hierdoor hebben we helaas geluidsoverlast veroorzaakt waardoor er politie werd ingeschakeld. De manier waarop die ons kwam vertellen dat we weg moesten was ook een hele ervaring. Ze kwamen hun excuses aanbieden dat ze ons weg moesten sturen. "Het spijd ons echt want we zien dat jullie geen rommel maken en het naar je zin hebben, maar we zijn gebeld voor geluidsoverlast en moeten dus de partypoopers zijn". Politie die oprecht excuses maakt dat ze je moeten wegsturen, dat is echt Australië.

De volgende dag besloten we dat we de 3 dagen die we nog konden werken maar is moesten proberen om te gaan werken. Zo gezegd zo gedaan. De eerste twee namen die we opbelden uit het Work book(een map met verschillende werk mogelijkheden die in het hostel ligt) werden we, op z'n Australisch, medegedeeld dat de baan al vergeven was. ' oh i'am sorry mate that job was for today" en " mate i'am so sorry that job is already taken, thanks for calling tough". Bij de 3de hadden we meer geluk: "Work for 3 days for you and your mate? Yeah that could work" maar hij wou ons wel eerst even face to face spreken, want het was zwaar werk en hij wou wel sportiefe mensen hebben. Omdat hij rond 1 uur langs zou komen zijn we niet meer het centrum van Sydney in gegaan, maar hebben we de eerste paar dagen van de busreis in nieuw Zeeland vast ingepland. Ook hebben we kaartjes gekocht voor frontliner die zaterdag in Sydney draait!!zin in!

Om 1 uur hadden we het "sollicitatie gesprek" we hebben ongeveer anderhalf uur gepraat over alles behalfe wat we zouden gaan doen; politiek, skieen, reizen, vrouwen, alles is aan bod gekomen behalfe wat we nou precies moesten gaan doen. Ja, digging, dat was wat we moesten doen, en het zou heel zwaar worden. We moesten de volgende om 8 uur bij een huis in Sydney zijn ongeveer een half uur van ons vandaan. We zijn dus aangenomen!

S' avonds zijn we nog even manly ingegaan met Dennis en Danny (Één van de mensen van Australian Backpackers Sydney, en èèn van onze groepsgenoten). Manly is een wijk van Sydney. We zijn daarna redelijk op tijd naar huis gegaan en hebben de wekker voor de volgende dag gezet, onze eerste werkdag.

Op de dag dat we onze eerste werkdag hadden moesten we ook verwisellen van kamer in het hostel. We hadden de wekker dus redelijk vroeg gezet. Helaas zijn we door de wekker heen geslapen, of is die niet af gegaan. Anyway, het was flink haasten om op tijd op onze eerste werkdag te komen, maar dat is toch gelukt. Daar aangekomen krijgen we een schep en een grote ijzeren staf met een scherpe onderkant. We moesten treches graven van ongeveer 0,6 meter diep bij 0,4 meter breed. Onze baas, Roli, heeft ons voor gedaan hoe we het moesten doen. Ik kan je zeggen: we hadden geen talent. Tillen vanuit de rug en de gereedschappen niet goed toepassen waardoor het allemaal heel zwaar werd. Na twee uur hard werken in de 35 graden en velle zon kwamen er nog twee andere jongens bij, zei vertelden dat ze de vorige dag andere klusjes hadden gedaan en vandaag ook moesten graven. Daar waren ze niet zo blij mee. Wij hadden eigenlijk net besloten dat we dit sowieso geen 3 dagen vol zouden houden. En waren aan het twijfelen wat we zouden doen. Nadat we hoorden dat we helemaal tot achter in de tuin moesten besloten we toch maar ontslag te nemen. We zijn naar onze baas gegaan en hebben ontslag genomen. We vonden het toch een beetje slap van onszelf, maar achteraf gezien was het denk ik de goede keuze, ten eerste omdat er nog veel meer werk te doen is dat toch een stuk minder zwaar is. En ten tweede omdat we allebij na 2 uur al behoorlijk last van de rug hadden.

Goed, we kwamen nu dus half 11 terug in het hostel en hadden nu wel de tijd om goed te ontbijten en van kamer te wisselen. Omdat we nu de middag vrij waren besloten we Kings Cross te bekijken in Sydney. Danny was ook weer van de partij. Van daaruit zijn we maar het centrum gelopen. Om een broodje in het park. Tijden het broodje eten besloot Danny dat die wel mee wou naar frontliner. Alleen èèn probleem: het is uitverkocht. We wisten ook niet of Australië een soort van ticketswap(Nederlandse site voor het kopen en verkopen van kaartjes) heeft, dus we besloten om alvast te gaan kijken bij de club waar het zaterdag zou zijn in de hoop daar nog een kaartje te kunnen kopen of een goede site te krijgen waar wel kaartjes te koop zijn. Toen we bij de club aankwamen bleek dit een behoorljjk sjiek hotel te zijn. Toen we aan de bar vroefen of dit inderdaad de goede plek was bleek het inderdaad in deze tent te zijn, 1 verdieping hoger. De man waarmee we praatte haalde ons over om hier een biertje te doen. Toen we vroegen of we nog ergens kaartjes tweedehands konden kopen omdat het online uitverkocht was zei die meteen: oh guys, no worries! I'll talk to the guys and make sure you get in! Zo! Dat is makkelijk geregeld. Goed dat we hier even heen zijn gegaan. Hij kwam later nog terug om het e-mail adres van Danny te noteren. We gaan zaterdag dus met z'n 3en naar frontliner.

Morgen (vrijdag) gaan we waarschijnlijk stappen met een deel van de groep die nog in Sydney zijn.

En komende maandag vliegen we naar Nieuw Zeeland, 12 uur tijdsverschil en geen internet abonnement. Contact zal dan dus nog moeilijker worden.

Voor nu, see ya later mates!!
Maarten en Stefan(of team Nijverdal zoals we hier heten)

P.s. Lieke, Merel, Chantal en Saskia wouden heel graag in ons blog genoemd worden, maar dat ga ik natuurlijk niet doen...